Romans 11

Rozdział 11

1Pytam więc: Czy Bóg odrzucił ^a swój lud? Nie daj Boże! Ja bowiem też jestem Izraelitą ^b, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina. 2Bóg nie odrzucił swego ludu, który przedtem znał ^c. Czyż nie wiecie, co Pismo mówi o Eliaszu? Jak się skarży przed Bogiem na Izraela ^d: 3Panie, pozabijali twoich proroków i zburzyli twoje ołtarze; tylko ja sam pozostałem i czyhają na moje życie. 4Ale cóż mu odpowiada ^e Bóg? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. 5Tak i w obecnym czasie pozostała resztka ^f według wybrania ^g przez łaskę. 6A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków ^h, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem. 7Cóż więc? Czego Izrael szuka, tego nie osiągnął ⁱ, ale wybrani osiągnęli, a inni zostali pogrążeni w zatwardziałości ^j; 8(Jak jest napisane ^k: Bóg dał im ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli) aż do dziś. 9A Dawid mówi ^l: Niech ich stół stanie się sidłem i pułapką, zgorszeniem i odpłatą. 10Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich grzbiet zawsze pochylaj. 11Pytam więc: Czy się potknęli, aby upaść? Nie daj Boże! Ale raczej przez ich upadek zbawienie doszło do pogan ^m, aby wzbudzić w nich zawiść ⁿ. 12A jeśli ich upadek jest bogactwem świata, a ich pomniejszenie bogactwem pogan, o ileż bardziej ich pełnia? 13Mówię bowiem do was, pogan. Na ile jestem apostołem ^o pogan, chlubię się swoją służbą; 14Może w ten sposób wzbudzę zawiść w tych, którzy są moim ciałem ▼

▼rodacy

i zbawię ^q niektórych z nich. 15Jeśli bowiem odrzucenie ich stało się pojednaniem dla świata, czym będzie przyjęcie ich, jeśli nie powstaniem z martwych do życia? 16Ponieważ jeśli zaczyn jest święty, to i ciasto, a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie. 17Jeśli zaś niektóre z gałęzi zostały odłamane, a ty, który byłeś dzikim drzewem oliwnym ^r, zostałeś wszczepiony zamiast nich i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłustości drzewa oliwnego; 18Nie wynoś się nad gałęzie. Jeśli jednak się wynosisz, wiedz, że nie ty podtrzymujesz korzeń, lecz korzeń ciebie. 19Ale powiesz: Odłamane zostały gałęzie, abym ja został wszczepiony. 20Słusznie, z powodu niewiary ^s zostały odłamane, ty zaś trwasz przez wiarę. Nie pysznij się, ale się bój. 21Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził naturalnych gałęzi, wiedz, że i ciebie nie oszczędzi. 22Spójrz więc na dobroć i srogość Boga: srogość dla tych, którzy upadli, a dla ciebie dobroć, jeśli będziesz trwał w tej dobroci. W przeciwnym razie ty też będziesz wycięty. 23Lecz i oni, jeśli nie będą trwali w niewierze, zostaną wszczepieni, gdyż Bóg ma moc ponownie ich wszczepić. 24Jeśli bowiem ty zostałeś wycięty z dzikiego z natury drzewa oliwnego, a wbrew naturze zostałeś wszczepiony w szlachetne drzewo oliwne, o ileż bardziej ci, którzy są gałęziami naturalnymi, wszczepieni zostaną w swoje własne drzewo oliwne! 25Nie chcę bowiem, bracia, abyście nie znali tej tajemnicy ^t – żebyście sami siebie nie uważali za mądrych – że zatwardziałość po części przyszła na Izrael, dopóki nie wejdzie pełnia pogan ^u. 26I tak cały Izrael ^v będzie zbawiony, jak jest napisane ^w: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba. 27A to będzie moje przymierze ^x z nimi, gdy zgładzę ich grzechy ^y. 28Tak więc co do ewangelii są nieprzyjaciółmi ze względu na was, lecz co do wybrania są umiłowani ze względu na ojców. 29Nieodwołalne ^z są bowiem dary i powołanie Boże. 30Jak bowiem wy kiedyś nie wierzyliście Bogu, ale teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich niewiary; 31Tak i oni teraz stali się nieposłuszni, aby z powodu miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili. 32Bóg bowiem zamknął ich wszystkich ^aa w niewierze, aby się nad wszystkimi zmiłować. 33O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi! 34Któż bowiem poznał ^ab myśl Pana albo kto był jego doradcą? 35Lub kto pierwszy mu coś dał ^ac, aby otrzymać odpłatę? 36Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.